Artyści • Marlena Lenart '84

Absolwentka Akademii Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi.  Dyplom w 2010 roku na Wydziale Tkaniny i Ubioru z aneksem z malarstwa w pracowni prof. Wojciecha Ledera. W 2018 roku uzyskała tytuł doktora sztuk pięknych na rodzimej uczelni. Mieszka i tworzy w Głownie k. Łodzi.

Czym jest dla mnie sztuka?

Maluję w technice akrylu na płótnie, a narzędzia jakich używam to aerograf, wałek malarski oraz pędzle. Tworzę prace abstrakcyjne, geometryczne, zahaczające o op-art. Obrazy powstały w wyniku kumulacji doświadczeń z formą, barwą oraz technologią, zapoczątkowanych jeszcze przed dyplomem. Formy, jakimi się posługuję wypłynęły z fascynacji narzędziem - aerografem oraz badaniem możliwości,  jakie oferuje. Malarstwo jest dla mnie poligonem doświadczeń, sposobem poznania rzeczywistości, a także odkrywaniem nowego i nieprzewidywalnego. Bardzo ważny jest dla mnie proces tworzenia i technologia, która wyłania się w wyniku eksperymentów. Odkryte środki wyrazu badam i eksploatuję. Prowadzę doświadczenia w trzech zasadniczych kierunkach. Pierwszym jest iluzja reliefu na płaskiej powierzchni (cykl Reliefowe struktury). Stworzyłam w tym celu autorską wieloetapową technologię. Drugi, to uzyskiwanie wrażenia przestrzeni oraz form przestrzennych przez nakładanie transparentnych barwnych płaszczyzn, które nawarstwiając się i przenikając, nasycają kolor. W tych działaniach koncepcja obrazu często jest pomysłem pewnego rodzaju ruchu na płaszczyźnie. Prace są opowieścią o jednej formie, która poddana została różnym zabiegom dynamicznym - na przykład kwadrat obracający się wokół jednego punktu lub poruszający się po płaszczyźnie w określony sposób (cykle Dynamika, Przestrzeń algorytmiczna). Ruch figury połączony czasem ze zmianą jej wielkości udokumentowany został w swych regularnych fazach. Buduje różne struktury, generuje formy i przestrzenie. Działania, podjęte w celu stworzenia prac mieszczą się w definicji algorytmu. Powielenie form, czasem z ich stopniowym i rytmicznym powiększeniem lub przesunięciem na płaszczyźnie jest właśnie takim algorytmem. Zautomatyzowane działanie minimalizuje ślad indywidualny artysty. Dzięki technologii efekt przypomina raczej pracę komputera niż człowieka i nie kojarzy się z klasycznym malarstwem. Trzecia droga to iluzja przestrzeni trójwymiarowej (cykle Refleks, Unoszenie). Prace inspirowane są rzeczywistością i wynikają z obserwacji zbudowanych wcześniej geometrycznych modeli przestrzennych. Istotne jest w obrazach światło oraz cień rzucony przez bryłę. Staram się oddać ich wizualną strukturę i niematerialność.