Jacek Juriewicz, rocznik ’66 należy do generacji pokolenia X, które wzrastało w poczuciu silnego indywidualizmu z prawem decydowania o własnym życiu. Artysta malarz, nauczyciel związany od urodzenia ze Szczecinkiem. Należy do Stowarzyszenia STACJA KULTURA oraz do Wielkopolskiego Związku Artystów Plastyków. Sztuka od zawsze była obecna w jego życiu. Prywatne lekcje malarstwa i rysunku u Andrzeja Bereziańskiego, Ewy Jędrzejewskiej-Drygas oraz u Wiesława Adamskiego pozwoliły w latach 80-tych młodemu adeptowi sztuki podążyć upragnioną drogą artystyczną.
Wczesną twórczość Juriewicza charakteryzuje swoistego rodzaju katastrofizm, który był wypadkową fascynacji twórczością Hieronima Boscha, Salvadora Dalego i Zdzisława Beksińskiego. Artysta, zamykając ten trwający blisko dekadę etap, skierował swoją uwagę na rodzimy pejzaż i architekturę, które ujmował najczęściej w konwencji realistycznej.
Wiek XXI otworzył nowy rozdział w twórczości Jacka Juriewicza. Człowiek i natura. Jego niezwykle ekspresyjne portrety (głównie kobiet) tworzą niemal psychologiczne opowieści pełne emocji i uczuć. Zaciekawiają oglądającego i każą dalej snuć historie pełne tajemnic. Nie mniej dynamiczna jest malarska prezentacja przyrody, w której artysta szuka wytchnienia. Kompozycja i mnogość barwnych plam, które składają się na obraz określonej pory roku, drzew czy wody przynosi odbiorcy dużą przyjemność estetyczną.
Każdy etap twórczości Juriewicza przedstawia inne oblicze artysty. Osobiste doświadczenia i zainteresowania, ciekawość świata i ludzi stanowią o odrębności jego malarstwa, które często było i jest prezentowane na polskich oraz zagranicznych wystawach indywidualnych i zbiorowych.